Rodzaje kaw cz.1

Cappuccino

Cappuccino (czyt. kapuczino) to włoski specjał kawowy z dodatkiem spienionego mleka (rzadziej z bitą śmietaną) i szczyptą sypkiej czekolady lub kakao dla ozdoby. Podawane często do smaku z gałką loda w śmietance, to kawa, która podobnie jak habity kapucynów, od których bierze swoją nazwę, ma orzechowy kolor. Składa się z 1/3 espresso, 1/3 mleka i 1/3 mlecznej piany. Zaleca się pić ją na śniadanie, najlepiej do kruchego francuskiego pieczywa. Nazwa napoju, jak wspomniano, pochodzi od brązowawo-czerwonego habitu mnichów kapucynów (cappuccini), którzy wynaleźli ten rodzaj kawy. Świeżo zaparzone espresso jest wlewane do dużej filiżanki, następnie naczynie jest napełniane do samej górnej krawędzi świeżo spienionym mlekiem i na końcu ozdobione szczyptą naturalnego kakao.

Espresso

Espresso (kawa z ekspresu) to nazwa sposobu przygotowywania kawy w specjalnym ekspresie, przez przepuszczenie ok. 25-30 ml gorącej (ok. 90 stopni Celsjusza) wody pod wysokim ciśnieniem (9 barów) przez bardzo drobno zmielone ziarna kawowca. Również jest to nazwa uzyskanego w ten sposób napoju. Espresso parzy się zazwyczaj z mieszanek kilku, czasem kilkunastu czystych arabiki, ale także z kilku, lub kilkudziesięcioprocentową domieszką robusty. Powstała w ten sposób mocna kawa posiada (po prawidłowym przygotowaniu) gęstą, orzechowobrązową piankę zwaną z wł. crema. Piance tej espresso zawdzięcza dużą część swego aromatu. Dzięki krótkiemu czasowi ekstrakcji, wynoszącemu ok. 25 sekund, zawartość kofeiny w jednej filiżance jest niewielka w porównaniu z kawą z ekspresu przelewowego. Oprócz samodzielnego napoju, stanowi ona bazę dla bardzo wielu innych napojów kawowych - m.in. latte macchiato, caffe macchiato czy cappuccino. Espresso, serwowana w małych filiżankach, przykryta jest warstwą gęstej, ciemnej i aromatycznej pianki. Espresso serwowane w małej, ogrzanej przed podaniem filiżance o pojemności ok. 70 ml, wypełnia ją do połowy. Można je pić zarówno z cukrem, jak i bez. Można także dodawać, według uznania: kakao, czekoladę (wiórki), wanilię, cynamon, itp. Espresso z dodatkiem spienionego mleka to cappuccino. Często do espresso podaje się kieliszek wody, która służy do przepłukiwania małą jej ilością kubków smakowych przed każdym łykiem kawy. Takie postępowanie zapewnia głębszy smak przy każdym kolejnym łyku - choć nie jest, oczywiście, obowiązkowe. Espresso wywodzi się z Włoch, gdzie w 1901 roku Luigi Bezzera stworzył pierwszy ekspres do espresso. Był on jednak konstrukcją opartą na przepływie pary i wody co prowadziło do smakowych zmian ekstraktu. W 1903 roku Bezzera sprzedał swój patent Pavoniemu który ulepszył maszynę i nadał jej światowy rozgłos. Nadal jednak mimo drobnych zmian technicznych problemem pozostawała kwestia pary która zmieniała smak kawy. Rozwiązał to w 1947 roku Giovani Achille Gaggia który parę zastąpił innym systemem podgrzewania. Nazwa wywaru pochodzi właśnie z Włoch, i wbrew powszechnym opiniom nie ma związku z szybkością przygotowania, lecz pochodzi od włoskiego przymiotnika espressivo - wyrazisty, wyraźny. Espresso jest bardzo popularna we Włoszech, Hiszpanii, Argentynie, także w krajach południowej Europy. Tam też często (ku zaskoczeniu zagranicznych turystów) otrzymuje się ją po zamówieniu w kawiarni/restauracji po prostu kawy. Ze względu na swój wyjątkowy smak, espresso zdobywa sobie w ostatnich latach także duże uznanie w pozostałych krajach Europy oraz Ameryce.


Kawa bezkofeinowa

Kawa bezkofeinowa to specjalna odmiana kawy, pozbawiona za pomocą różnych metod chemicznych - jeszcze na etapie segregacji ziaren- kofeiny. Kawa bezkofeinowa jest polecana dla osób, które powinny unikać kofeiny. Większości kaw bzkofeinowych smakuje tak samo jak ich odpowiedniki z kofeiną. Produkowana jest zarówno mielona, jak i rozpuszczalna odmiana kawy bezkofeinowej.

Kawa po irlandzku

Kawa po irlandzku - Irish coffee - to popularny napój sporządzany z kawy, whiskey i bitej śmietany. Uważa się, że napój poraz pierwszy przygotował szef fortu lotniczego Foynes (prekursora Shannonj International Airport), Joseph Sheridan, który podawał go dla rozgrzewania podróżnym przemierzającym Atlantyk. Stanton Delaplane, piszący dla San Francisco Chronide miał przekonać bar Buena Vista w San Francisco do rozpoczęcia podawania kawy 10 listopada 1952 roku.
Przygotowanie: na dno wysokiej szklanki na nóżce nalewa sie przygotowana gorącączarną kawę. Następnie dodaje sie miarkę irlandzkiej whiskey. do tego wsypuje sie niewielka ilość cukru. Śmietanę napiierw ubija sie lekko, najlepiej przez wstrząśnięcie w zamknietym pojemniku, a potem się dodaje na samą górę tworząc specyficzny korzuszek, przez który pije się kawę. Największą sztuka jest niedopuszczenie do zmieszania warst. Tak przygotowany napój przypomina z wygladu piwo typu stout.
Możliwe jest przygotowanie odpowiedników kawy po irlandzku z innymi trunkami:

1. Scoitsh coffee - ze szkoską whisky
2. French coffee - z koniakiem lub brendy
3. Spainish coffee - z sherry
4. Russian coffee - z wódką
   
5. Jamaiwn coffee - z ciemnym rumem lub Tia Maria